Porozumienie bez przemocy (ang. Nonviolet Communication, NVC), nazywane również językiem empatii lub językiem serca, opiera się na rozpoznawaniu uczuć i potrzeb – swoich a także drugiej osoby – i na otwartym ich wyrażaniu.

Przemoc, to każda forma wywierania wpływu, stawiania się ponad drugim człowiekiem, ignorowania jego potrzeb i uczuć (choć przemoc w komunikacji może być również kierowana wobec siebie samego, jeśli własne potrzeby
i uczucia stawiamy na drugim planie).

Żyrafa i szakal

Żyrafa jest symbolem NVC (stąd nazwa NVC – język żyrafy) – sympatyczne zwierzę, które ma największe serce spośród wszystkich ssaków lądowych.
Przeciwstawia się jej szakala, który symbolizuje odmienny styl komunikacji – zawierający krytykę, osąd i agresję.

Wszyscy potrzebujemy empatii i akceptacji, czyli otwartości
na nasze potrzeby i gotowości do wysłuchania tego, co mamy
do powiedzenia.

Każdy z nas może wyrobić w sobie nawyki NVC. Wystarczy uświadomić sobie swoje sposoby porozumiewania się z ludźmi i kształtować nowe, bardziej efektywne, które prowadzą do budowania harmonijnych i satysfakcjonujących relacji.

Grunt to solidna podstawa- budujemy most

Krok po kroku….

1.Znajdźmy czas i uwagę dla drugiej osoby – skoncentrujmy tylko na tym, co mówi.

To trudne, gdy mamy wiele pilnych spraw do załatwienia, ale jest kwestią naszego wyboru, przewartościowania sytuacji.

Jeśli w danym momencie nie mamy możliwości, aby się skupić, powiedzmy
o tym otwarcie – “Chciałbym z tobą porozmawiać, ale w tym momencie nie mogę, bo muszę zrobić pilną rzecz/ muszę chwilę odpocząć/ zebrać myśli. Porozmawiajmy za chwilkę/ za godzinę, dobrze?”
(Ważne- dotrzymajmy umowy).

2.Zadbajmy o kontakt wzrokowy i zajęcie pozycji na równym poziomie – jeśli rozmawiamy z dzieckiem, schylmy się, kucnijmy, tak żeby być na jego poziomie; jeśli nasz rozmówca siedzi na niższym krześle, obniżmy nasz fotel – poczucie, że jesteśmy na równi, stwarza warunki do dobrej rozmowy.

3.Pozwólmy mówić drugiej osobie – wysłuchajmy do końca, wstrzymajmy się od przerywania, nie dopowiadajmy.
Czasami to bardzo trudne, bo w danym momencie ciśnie się nam na usta komentarz, boimy się, że zapomnimy, co chcieliśmy powiedzieć – dobre słuchanie wymaga od nas uważności i samodyscypliny.

4.Gdy druga osoba skończy mówić, możemy zadać pytania, żeby upewnić się, czy dobrze ją zrozumieliśmy.
Powiedzmy własnymi słowami to, co usłyszeliśmy lub po prostu powtórzmy dokładnie to, co powiedziała druga osoba – to wystarcza, żeby upewnić ją,
że słyszymy ją tak, jak chciałaby zostać usłyszana. Bardzo ważny jest tutaj ton głosu, okazanie zainteresowania i nastawienienia na odbiór drugiej osoby.

5.Zadbajmy o spójność tego, CO mówimy z tym, JAK mówimy – nasz ton głosu, mimika, postawa powinny podkreślać treść komunikatu. Jeśli np. chcemy wyrazić dezaprobatę, bądźmy poważni
i stanowczy. Jeśli będziemy się w takiej sytuacji uśmiechać
(żeby złagodzić komunikat), to nasz rozmówca będzie zdezorientowany.

6.Okażmy zrozumienie i akceptację dla wszystkich uczuć, które przeżywa druga osoba – również tych trudnych. Nazywanie uczyć, które przeżywa druga strona, jest tym bardziej użyteczne, gdy chodzi o dzieci, które dopiero poznają język emocji i uczą
się rozpoznawać własne stany. Ważne jest, aby nie narzucać przy tym swoich interpretacji i ocen tego, jak czuje się druga osoba – w swoich próbach empatycznego zrozumienia dajmy zawsze rozmówcy możliwość skorygowania naszego odbioru rzeczywistości.

NVC proponuje zasadę 4 kroków, które budują dobrą rozmowę:

1. Obserwacja – opisujemy zaobserwowane zachowanie, działania i fakty, bez oceniania i interpretacji. np.:

Kiedy odwracasz wzrok i wzruszasz ramionami gdy pytam cię, czy masz ochotę iść do zoo,

2. Nazwanie uczucia – domyślam się uczuć drugiej osoby
i stawiam hipotezę:

To myślę sobie, że jesteś zły, zagniewany. Czy mam rację?

3. Wyrażenie potrzeby – domyślam się, jaka niezaspokojona potrzeba drugiej osoby przemawia przez jej zachowania i emocje
i wyrażam swoje przypuszczenia:

Domyślam się, że możesz mieć żal za to, że wczoraj nie pozwoliłam ci obejrzeć razem ze mną filmu. Masz żal, bo chciałbyś decydować, jak spędzasz czas i spędzić go ze mną?

4. Prośba – formułuję ją za drugą osobę, pozostawiam możliwość skorygowania:

Czy dobrze rozumiem, że chciałbyś decydować, jak wspólnie spędzamy wolny czas?

Na podstawie literatury:

B. Rosenberg, Wychowanie w duchu empatii. Rodzicielstwo bez przemocy.

B. Rosenberg, W Świecie porozumienia bez przemocy.

A. Żuczkowska, Dialog zamiast kar.

J. Mol, Żyrafa I Szakal W Nas

F. i G. Gaschler, Sen żyrafy

Opracowała: mgr Katarzyna Malikiewicz-psycholog, socjoterapeuta

Serdecznie zapraszam Państwa na kolejną dawkę pomysłów pracy nad relacjami dla wszystkich domowników...i nie tylko...
z cyklu "Wspieranie systemu rodziny"

Wspieranie_systemu_rodziny-propozycje.pdf

Zachęcam do przeczytania artykułu poświeconego tematyce, jakie kryzy mogą się pojawić w czasie koronawirusa, znajdziecie Państwo również krótkie wskazówki, jak sobie radzić.

Wspieranie systemu rodziny-kryzysy

Rodzina-Koronakryzys-Przetrwanie_1.pdf

Sposoby na rozładowanie napięć:

https://noizz.pl/zdrowie/20-niezawodnych-sposobow-ktorymi-zwalczysz-kazdy-stres/jbc3nfj

SERDECZNE ŻYCZENIA

ZDROWYCH, SPOKOJNYCH, PEŁNYCH NADZIEI I MIŁOŚCI
ŚWIĄT WIELKIEJ NOCY

Mandale

Dlaczego warto je wykonywać?

Mandale, czyli barwna sztuka na planie koła

Gustav Jung mawiał, że kolisty kształt mandali (nazwa oznaczająca „koło życia”)
ma wymiar transcendentalny. Reprezentuje bowiem harmonię i doskonałość.

Metoda ta przynosi ogromne korzyści dla rozwoju fizycznego i intelektualnego dzieci, a także działa relaksująco i wyciszająco na układ nerwowy i utrzymuje w formie mózg dorosłych.

Doskonale trenuje koncentrację i pobudza twórcze myślenie.
Dzięki temu dzieci uczą się swobodnie wyrażać swoje emocje.
Taka forma aktywności stanowi idealne zajęcie dla małych i dużych.

W związku z okresem świątecznym, przesyłam Państwu link do strony
ze świątecznymi mandalami

Zachęcam również do tworzenia własnych pomysłów

http://www.supercoloring.com/pl/kolorowanki/wielkanocna-mandala-z-kurczaczkiem-i-jajkiem

Wielkimi krokami zbliżają się Święta Wielkanocne

Kolorowanki wielkanocne

https://www.specjalni.pl/2019/04/kolorowanki-wielkanocne.html#more

Wspieranie systemu rodziny- ciąg dalszy propozycji

przyłapany -trochę inaczej- zabawa dla wszystkich domowników

https://emocjedziecka.pl/przylapany-chwalenie-troche-inaczej/

Drodzy Rodzice

Terapia ręki ....dużo się o tym mówi, no tak... ma ogromny wpływ na rozwój dziecka w każdej sferze jego rozwoju... skupiłam się głównie na sferze rozwoju psychicznego dziecka.

W artykule znajdą Państwo link do strony z przepisami na ciekawe masy

na przedświąteczny czas też coś się znajdzie

TERAPIA_REKI_W_PSYCHOLOGII.pdf

02. KWIECIEŃ-ŚWIATOWY DZIEŃ OSÓB Z AUTYZMEM

Zachęcam do przeczytania

co_tworzy_system_rodziny.pdf

Wspieranie systemu rodziny - propozycje zadań

cwiczenia_1_.doc

cwiczenie_2_.odt

gra online rozwijająca więzi rodzinne: https://prawdziwyskarb.pl/online/

Chcecie dowiedzieć się więcej o Królestwie Spokoju i tajemniczych koronach? Zajrzyjcie do bajki, jaką napisały psycholożki. Mamy nadzieję, że pomoże ona rodzicom rozmawiać z dziećmi o koronawirusie, wyjaśnić, dlaczego nie możemy teraz spotykać się z innymi ludźmi i wesprzeć maluchy w sytuacji,
w jakiej się znaleźliśmy.

Bajka(1).pdf

mgr Katarzyna Malikiewicz
psycholog, socjoterapeuta

Jak wspierać siebie i dzieci w dobie pandemii wirusa

Czytając wiele artykułów, wpisów w mediach społecznościowych nt. sytuacji rodziców w czasie pandemii wirusa, chciałabym jako psycholog, ale również rodzic, napisać kilka słów od siebie:

Drodzy Rodzice,

zadbajcie o własny komfort psychiczny i komfort psychiczny Waszych dzieci.

Przewidywalność zdarzeń jest dla dziecka bardzo ważna

Nowa, dotąd nieznana sytuacja, przymusowa izolacja oraz inne traumatyczne sytuacje często wprowadzają chaos, mogą sprawić, że zarówno nam jak i naszym dzieciom towarzyszyć będzie lęk
i poczucie zagrożenia.

To co dla nas wydaje się mało istotne, u dzieci może powodować:
lęk, histerię, somatyzacje (symulowanie choroby), może wystąpić realny wzrost temperatury ciała.
Często mogą pojawić się zachowania niepożądane, np. bunt na każdym kroku, krzyk, agresja fizyczna, słowna w stosunku do rodzica, rodzeństwa). Wszystko po to, by zwrócić na siebie uwagę.

Nie lekceważmy tych emocji i starajmy się je na bieżąco rozwiewać.

Dajmy szansę na zadawanie pytań i swobodną rozmowę, która może ukoić napięcie spowodowane niewiedzą, ale także zbyt dużym nasileniem informacyjnym.

Jeśli nie znamy odpowiedzi na pytanie jakie dziecko nam zada, to przyznajmy się do tego i umówmy się, że poszukamy odpowiedzi

Plan działania

Wytłumaczymy dzieciom, dlaczego muszą zostać w domu i że ten czas będzie trwał jakiś czas (można podać że dwa tygodnie z naciskiem najprawdopodobniej). Po nim wrócą do swoich znanych i lubianych zajęć.
To będzie nasz czas i postaramy się go wykorzystać najlepiej jak się da.
Psychologowie podkreślają, że dzieci najlepiej funkcjonują w znanym i przewidywalnym środowisku.
Lubią, gdy ich dzień ma określony rytm.
Abyśmy więc pozostali wszyscy w jako takim dobrostanie psychicznym, należy ten czas zaplanować.
Trudno oczekiwać od dziecka, że będzie się bawiło przez cały dzień, a tym bardziej pięć dni z rzędu.
Po mniej więcej godzinie zaczynie się nudzić najciekawszą nawet grą.

Ile czasu dzieci są w stanie się skupić?

Planując aktywności, warto pamiętać, że w zależności od wieku dzieci są w stanie skupić się na jednej rzeczy tylko przez określony czas.

3-4-latki będą bawić się jedną zabawką około 10-15 minut.
5-6-latki – nawet do 40 minut (gdy są bardzo czymś zainteresowane).

Należy pamiętać, że przeważnie trwa to 20 min.

Dzień podzielony na bloki tematyczne:

Po śniadaniu, gdy ich mózgi są w najlepsze formie, można się oddawać rozrywkom intelektualnym
W naszym przedszkolu panie nauczycielki zapowiedziały, że przygotują dla dzieci ciekawe pomysły i ćwiczenie
do zrobienia w domu. Myślę, że to dobry pomysł, w końcu dzieci nie są chore, mogą pracować, a do tego
tworzy się obowiązkowość i systematyczność, wartości potrzebne w życiu codziennym.
Nie może zabraknąć czasu na zabawę (układanie klocków, malowanie, rysowanie, lepienie z ciastoliny,
zabawy tematyczne wg zainteresowań dzieci).

Ciekawostka dla Rodzica:

Wspólna zabawa z rodzicami to wciąż najlepsza forma rozrywki.

Korzystajmy z tego, bo to właśnie wtedy (oraz podczas kąpieli) najbardziej rozwiązują się dzieciom języki i opowiadają
o swoich przeżyciach, strachach, radościach.
Nawet nie trzeba podpytywać...

Obiad można spróbować przygotować razem. To także dobry momentna samodzielne sprzątanie po posiłku.
W końcu czasu mamy dużo, nigdzie nam się nie śpieszy i można wkładać talerze do zmywarki tak długo,
aż się uda.
W ciągu dnia postarajcie się także o tzw. czas wolny (dla nich i dla mnie).

Bilans spędzonego czasu

Podczas tych dwóch tygodni dzieciaki pewnie spędzą przed telewizorem trochę więcej czasu, niż powinny, pewnie też zdarzy nam się zjeść zamówioną pizzę zamiast zdrowej zupy, trochę więcej żelków czy czekolady (tak jest w moim domu).
Jestem też pewna, że przyjdzie moment, kiedy będziemy mieli siebie nawzajem serdecznie dosyć.
Uważam jednak, że bilans tych dwóch tygodni wyjdzie na plus.
Bo kiedy ostatnio, poza wakacjami, dzieci mogły być koło swoich rodziców przez cały czas?
Nie mówię tu o aktywnym spędzaniu czasu, ale zwykłej obecności, bliskości.
Jeśli mama i tata są obok, to jest dobrze!

Życzę Państwu
dużo zdrowia, wytrwałości i uśmiechu, bo uśmiech to SIŁA
mgr Katarzyna Malikiewicz
psycholog, socjoterapeuta

RSS | Kontakt | Mapa strony | Polityka prywatności